In deze blog willen we graag de gastcolumn introduceren. Voormalig Telegraafredacteur Paul de Visser bijt het spits af. Ook een bijdrage leveren? Mail ons op info@11september.eu
JOURNALISTIEK
“Wat vinden jullie het meest geloofwaardig? Mijn verhaal over het instorten van de Twin Towers of het verhaal van de Amerikaanse overheid?”
Na zijn lezing stelde de Amerikaanse architect Richard Gage deze vraag in een overvolle collegezaal van de Technische Universiteit in Delft. Zonder twijfels stak ik meteen mijn vinger op ten gunste van de Architects & Engineers for 9/11 Truth. Zo te zien was ik niet de enige. Zeker 95% van de ongeveer duizend bezoekers dachten er kennelijk net zo over als ik. Hoogstwaarschijnlijk zijn de wolkenkrabbers, waaronder ook het gebouw WTC 7, met behulp van explosieven naar beneden gehaald.
Ik voelde mij gesterkt door de aanwezige knowhow in het vertrek. De studenten, docenten en Nederlandse architecten en ingenieurs hadden in ieder geval niks te maken met complotdenkers die geloven in geheime genootschappen van buitenaardse reptielen. Bovendien leken de toehoorders te nuchter voor de sprookjes van de Amerikaanse overheid. De regeringsleiders van dit land schetsen dan ook een universum waarin geheel andere natuurwetten gelden dan in onze wereld. Eén van de vertellingen gaat over het smelten van massief staal met behulp van kerosine. Vanzelfsprekend is zoiets in werkelijkheid godsonmogelijk.
Toen het evenement voorbij was keerde ik opgetogen huiswaarts. Ik was ervan overtuigd dat in ons land de discussie over 11 september 2001 nu eindelijk ging losbarsten. Niet langer zou ik tijdens feestjes lacherig worden aangekeken wanneer ik begon over de vrijeval snelheid van instortende gebouwen.
Mijn vreugde was echter van korte duur. Blijkbaar schitterde de pers door afwezigheid tijdens de lezing van Richard Gage. Vooraf had het evenement nog wel aandacht gekregen. De teneur van de verhalen was voornamelijk onbegrip over het feit dat de studenten worden blootgesteld aan controversiële ideeën van een stel idiote architecten.
Sinds dat voorjaar van 2015 is de houding van de pers nog geen spat veranderd. Even gloorde er hoop voor mij toen theatermaker George van Houts zijn voorstelling KomPlot mocht toelichten in het programma van televisiepresentator Jeroen Pauw. KomPlot is een gedegen onderbouwd betoog over alle onmogelijkheden die plaatsvonden gedurende de terroristische aanslagen in Amerika op 11 september 2001. Na een jarenlange studie had George van Houts dus een goed verhaal om mee voor de dag te komen.
Jeroen Pauw en de andere gasten rond de tafel dachten daar echter anders over. Met grijnzen van ongeloof werd George aangekeken alsof hij met een alpinopet op zijn kop had verkondigd dat hij eigenlijk een lantaarnpaal is.
“Goh George straks ga je vast vertellen dat jouw theatervoorstelling een grote grap is,” laat Jeroen Pauw zich ontvallen tijdens het vraaggesprek.
Zijn reactie zegt mij echter meer over de deplorabele staat van de Nederlandse journalistiek dan over George van Houts. Voor kritisch denkvermogen moet je kennelijk niet bij de journalisten aankloppen. Die hechten namelijk meer geloof aan wat de overheid hen op de mouw speldt. Ingenieurs, architecten, wetenschappers, piloten, natuurkundigen, advocaten of brandweerlieden die voor de waarheid strijden wat betreft 11 september 2001 worden dan ook weggezet als vervelende luizen in de pels.
Zodra 11 september 2001 ter sprake komt houdt de media zich liever vast aan de verklaring van een stel oorlogsmisdadigers, zoals George Bush en Dick Cheney. Met hun keiharde leugens over vermeende massavernietigingswapens in Irak hebben zij een afschuwelijke oorlog ontketend waaraan ook Nederland zijn steentje heeft bijgedragen in de zogenoemde ‘coalition of the willing’. Door Irak geheel tot puin te bombarderen zijn er ongeveer een miljoen Irakezen om het leven gekomen. Sindsdien is het Midden-Oosten volledig gedestabiliseerd zoals onder andere blijkt uit de huidige oorlogen in landen als Afghanistan, Syrië en Jemen.
Behalve het militair industrieel complex en liefhebbers van de totalitaire staat heeft er verder niemand baat gehad bij de ‘War on Terror’. Onder invloed van angstpsychoses geven wij onze fundamentele vrijheden steeds meer uit handen. Zo wordt onze privacy inmiddels geschonden door het invoeren van een sleepwet en zal het niet lang meer duren voordat dit artikel wordt gecensureerd omdat ik mogelijk nepnieuws verkondig.
Als ex-redacteur van een landelijk dagblad en als trotse vader van twee prachtige kinderen maak ik mij grote zorgen over de nabije toekomst. Een beter vooruitzicht voor ons nageslacht lijkt mij mogelijk indien wij van 11 september 2001 de belangrijkste discussie in ons land maken. Daarvoor hebben we wel een media nodig die als luis in de pels functioneert. Hopelijk volgen meer journalisten door zich aan te sluiten bij Stichting 11 September.
Paul de Visser